Uzun aradan sonra...
Türkiye'ye gelip aile hekimliğine başlayalı 8-9 ay oldu. İçimdeki hayal kırıklığı gitgide büyümekte. Doktorluktan gün gün soğuyorum. Pastoral senfoni değil yaşadığımız.
Hayatımda lanet okumaya çok uzaktım ama dilimin ucuna geliyor artık kelimeler. Bazı insanların içindeki, ruhundaki pisliği döktüğü yer olduk maalesef. Bugüne kadar bir hastama hakaret etmemişken, haksız yere ( ki hakaretin haklı olanı da var mıdır? ) yediğim hakaretler burnumdan getirdi. Keşke mühendislik yazsaymışım, olmadı baytar olaydım da dedim. En azından hayvan tepti derim, içime oturmaz.
Keşke güzel şeyler yazabilseydim buradan ama, içimdeki neyse o dökülüyor. Ciğeri beş para etmez insanların gelip kibrini döktüğü yer olduk. " senin birşey bilmediğini biliyoruz ama öylesine geldik. ", " bizim doktor seçme hakkımız var ama senin hasta seçme hakkın yok " , " başka aile hekimine kaydımızı aldırmayacağız, gıcıklığına aldırmayacağız ".
Bunlar, içinde abartı olmadan aktardığım hasta yakını ifadeleri. Diyebilirsiniz ki, sen de bunları konuşturacak şeyler söylemiş olabilirsin... Ağzımdan hakaret içeren veya, aşağılayıcı söz içeren hiçbir kelime çıkmadı. Daha önce bana hakarette bulunmuş olan aileye, başka hekime gitmelerini, sadece acilde tek doktor olduğum zaman kendilerine bakacağım, onun dışında bakmayacağım söylendiği zaman bunları konuştular.
Yazıklar olsun bu sağlık sistemine. Yazıklar olsun oy politikası üzerine kurduğunuz bu sisteme. Bir gün altında kalırsınız bunun. Sadece hastalara şirin görünmek için doktorları hastaların önüne attığınız bu sisteme yazıklar olsun.
İnşallah, doktora en muhtaç olduğunuz zaman, doktor bulamazsınız. Doktoru ezen bu sisteme göz yumanlar ve bu sistemin şımartıp insanı meslekten soğutan ciğeri gavur parası ile beş para etmeyecek terbiye ve edepten mahrum kimseler... Umarım doktorun en gerekli olduğu zaman, bulamazsınız...
Kızgınlık içinde yazdığım bu ifadelerden kesinlikle normal insanlar üzerlerine alınmasınlar. Bu olay yaşanmadan hemen önce, 1 yaşında küçük bir kız bebeği muayene ediyordum ve karşılıklı mırıldanmalar ve sesler çıkarıp gülüşüyorduk... 100, hatta beş yüz hasta görüp yorulmaz insan, hatta acısını dindirebilirse mesut olur. Bir tane böyle edepsiz çıkar, hepsinin yorgunluğundan daha fazla ve çok acı bir tat bırakan yorgunluk ve bıkkınlık ekip gider.
Az kaldı inşallah...
