Sabah 8.30'da başlayan nöbet, akşam 22.00 itibariyle devam etmekte.
Tek doktor olarak, elimde hemogram, TİT, Troponin, röntgen ve ambulans ile, merkezden 45 km uzaktayım. Tek doktor olarak, hele de acil asistanlığı gibi bir tecrübeniz olmadan nöbet tutmak zordur. Elinizde bir de yeterli laboratuar tetkikleri yoksa, bayağı arada kaldığınız vaka çıkar.
100-150 arası hasta geldi bugün. Günün yoğun saatlerinde bayağı stres vardı, şimdi sakinledi. Stresli iken hastaya yaklaşımınız ile, sakin iken yaklaşım çok farkediyor. Streste tartışmaya yatkınlığınız artıyor, daha az anlayışlı ve daha çok anlayış bekler hale geliyorsunuz.
Allah'tan çok kötü hasta gelmedi bugün. Tartışma olmayınca, ne kadar yoğun da olsa nöbet, kafanız rahat oluyor, dinlenince geçiyor yorgunluk. Yok ters birileri gelmiş ise, o yorgunluktan daha beter oluyor, dinlenmekle geçmiyor, aklınızın bir köşesinde rahatsız edip duruyor.
İnşallah şu on saat de kazasız belasız geçer.
26 Kasım 2014 Çarşamba
25 Kasım 2014 Salı
Aile Hekimliği - 1
2014 şubat ayında başladım aile hekimliğine. Doğunun da doğusunda bir yer burası. İlk geldiğim günlerde, bir berberdeki şu muhabbet aklımda kalmış. Berber, çırağını yeterince eğitemediğinden yakınıyordu. Oğlum diyordu, baktın adam batıdan gelmiş, o zaman çayıyla birlikte çay kaşığı da koy. Batıdakiler, Erzurum hariç kıtlama içmezler çayı.
Erzurum, arabayla 4 saat batıda kalıyor...
Büyükşehirden gelip, 7000 nüfuslu ilçede çalışmaya başladım. Özlediğim kışı yaşadım, hatta fazlası ile. Kalorifer de pek yanmayınca, iliklerime kadar üşüdüm ilk zamanlar. Odaya kapanıp, ufoyu açıp karşısına geçtikten sonra yorgana sarılıp ısınmaya çalıştığım çok oldu.
2000 civarında bir nüfusa bakıyorum, bir kısmı köydeler. Gerektikçe, aşı zamanları geldikçe köye gidip aşıları yapıyoruz. Köy Kürt köyü olduğu için, vardığımızda caminin hopörlöründen anonsu Kürtçe yapıp çağırıyoruz hastaları. Allahtan, hemşirem Kürtçe biliyor da, çok yardımı oluyor. Köyde, Beşiktaşlı taraftarlar okul, eğitim sınıfı, kuran kursu içeren bir kompleks yaptırmışlar, vardığımız zaman hizmeti de bu kuran kursunda veriyoruz. Hemşire aşıları yaparken ben de öğretmenler ile sohbet ediyorum genelde. Burada hakikaten çok kıymetli öğretmenler tanıdım. Bir öğretmenlik maaşı ile, taa memleketin bu ucunda, üstelik samimi ve özverili biçimde çalışan çok öğretmen gördüm. Bazen, köye geldiğimizde sınıfta oluyorlar, belki uygun birşey değil ama kapıdan kulak kabartıyorum, çocuklarla arkadaş gibi muhabbetlerini, ders anlatmalarını dinliyorum.
İlçe çok sakin. Sabah uyanıyorum, kavaklar, ağaçlar salınıyor. Akşam bakıyorum, gene aynı :) Fakülte bittiği zaman, şu araştırma merakı olmasa, gidip sakin bir köyde köy doktoru olsam diye hayal kurardım bazen, peşinde koşmadan içine düştüm sanki o hayatın. Tabii tam olarak beklediğim şekilde olmadı, neyse...
Erzurum, arabayla 4 saat batıda kalıyor...
Büyükşehirden gelip, 7000 nüfuslu ilçede çalışmaya başladım. Özlediğim kışı yaşadım, hatta fazlası ile. Kalorifer de pek yanmayınca, iliklerime kadar üşüdüm ilk zamanlar. Odaya kapanıp, ufoyu açıp karşısına geçtikten sonra yorgana sarılıp ısınmaya çalıştığım çok oldu.
2000 civarında bir nüfusa bakıyorum, bir kısmı köydeler. Gerektikçe, aşı zamanları geldikçe köye gidip aşıları yapıyoruz. Köy Kürt köyü olduğu için, vardığımızda caminin hopörlöründen anonsu Kürtçe yapıp çağırıyoruz hastaları. Allahtan, hemşirem Kürtçe biliyor da, çok yardımı oluyor. Köyde, Beşiktaşlı taraftarlar okul, eğitim sınıfı, kuran kursu içeren bir kompleks yaptırmışlar, vardığımız zaman hizmeti de bu kuran kursunda veriyoruz. Hemşire aşıları yaparken ben de öğretmenler ile sohbet ediyorum genelde. Burada hakikaten çok kıymetli öğretmenler tanıdım. Bir öğretmenlik maaşı ile, taa memleketin bu ucunda, üstelik samimi ve özverili biçimde çalışan çok öğretmen gördüm. Bazen, köye geldiğimizde sınıfta oluyorlar, belki uygun birşey değil ama kapıdan kulak kabartıyorum, çocuklarla arkadaş gibi muhabbetlerini, ders anlatmalarını dinliyorum.
İlçe çok sakin. Sabah uyanıyorum, kavaklar, ağaçlar salınıyor. Akşam bakıyorum, gene aynı :) Fakülte bittiği zaman, şu araştırma merakı olmasa, gidip sakin bir köyde köy doktoru olsam diye hayal kurardım bazen, peşinde koşmadan içine düştüm sanki o hayatın. Tabii tam olarak beklediğim şekilde olmadı, neyse...
23 Ekim 2014 Perşembe
Hayal Kırıklığı
Uzun aradan sonra...
Türkiye'ye gelip aile hekimliğine başlayalı 8-9 ay oldu. İçimdeki hayal kırıklığı gitgide büyümekte. Doktorluktan gün gün soğuyorum. Pastoral senfoni değil yaşadığımız.
Hayatımda lanet okumaya çok uzaktım ama dilimin ucuna geliyor artık kelimeler. Bazı insanların içindeki, ruhundaki pisliği döktüğü yer olduk maalesef. Bugüne kadar bir hastama hakaret etmemişken, haksız yere ( ki hakaretin haklı olanı da var mıdır? ) yediğim hakaretler burnumdan getirdi. Keşke mühendislik yazsaymışım, olmadı baytar olaydım da dedim. En azından hayvan tepti derim, içime oturmaz.
Keşke güzel şeyler yazabilseydim buradan ama, içimdeki neyse o dökülüyor. Ciğeri beş para etmez insanların gelip kibrini döktüğü yer olduk. " senin birşey bilmediğini biliyoruz ama öylesine geldik. ", " bizim doktor seçme hakkımız var ama senin hasta seçme hakkın yok " , " başka aile hekimine kaydımızı aldırmayacağız, gıcıklığına aldırmayacağız ".
Bunlar, içinde abartı olmadan aktardığım hasta yakını ifadeleri. Diyebilirsiniz ki, sen de bunları konuşturacak şeyler söylemiş olabilirsin... Ağzımdan hakaret içeren veya, aşağılayıcı söz içeren hiçbir kelime çıkmadı. Daha önce bana hakarette bulunmuş olan aileye, başka hekime gitmelerini, sadece acilde tek doktor olduğum zaman kendilerine bakacağım, onun dışında bakmayacağım söylendiği zaman bunları konuştular.
Yazıklar olsun bu sağlık sistemine. Yazıklar olsun oy politikası üzerine kurduğunuz bu sisteme. Bir gün altında kalırsınız bunun. Sadece hastalara şirin görünmek için doktorları hastaların önüne attığınız bu sisteme yazıklar olsun.
İnşallah, doktora en muhtaç olduğunuz zaman, doktor bulamazsınız. Doktoru ezen bu sisteme göz yumanlar ve bu sistemin şımartıp insanı meslekten soğutan ciğeri gavur parası ile beş para etmeyecek terbiye ve edepten mahrum kimseler... Umarım doktorun en gerekli olduğu zaman, bulamazsınız...
Kızgınlık içinde yazdığım bu ifadelerden kesinlikle normal insanlar üzerlerine alınmasınlar. Bu olay yaşanmadan hemen önce, 1 yaşında küçük bir kız bebeği muayene ediyordum ve karşılıklı mırıldanmalar ve sesler çıkarıp gülüşüyorduk... 100, hatta beş yüz hasta görüp yorulmaz insan, hatta acısını dindirebilirse mesut olur. Bir tane böyle edepsiz çıkar, hepsinin yorgunluğundan daha fazla ve çok acı bir tat bırakan yorgunluk ve bıkkınlık ekip gider.
Az kaldı inşallah...
Türkiye'ye gelip aile hekimliğine başlayalı 8-9 ay oldu. İçimdeki hayal kırıklığı gitgide büyümekte. Doktorluktan gün gün soğuyorum. Pastoral senfoni değil yaşadığımız.
Hayatımda lanet okumaya çok uzaktım ama dilimin ucuna geliyor artık kelimeler. Bazı insanların içindeki, ruhundaki pisliği döktüğü yer olduk maalesef. Bugüne kadar bir hastama hakaret etmemişken, haksız yere ( ki hakaretin haklı olanı da var mıdır? ) yediğim hakaretler burnumdan getirdi. Keşke mühendislik yazsaymışım, olmadı baytar olaydım da dedim. En azından hayvan tepti derim, içime oturmaz.
Keşke güzel şeyler yazabilseydim buradan ama, içimdeki neyse o dökülüyor. Ciğeri beş para etmez insanların gelip kibrini döktüğü yer olduk. " senin birşey bilmediğini biliyoruz ama öylesine geldik. ", " bizim doktor seçme hakkımız var ama senin hasta seçme hakkın yok " , " başka aile hekimine kaydımızı aldırmayacağız, gıcıklığına aldırmayacağız ".
Bunlar, içinde abartı olmadan aktardığım hasta yakını ifadeleri. Diyebilirsiniz ki, sen de bunları konuşturacak şeyler söylemiş olabilirsin... Ağzımdan hakaret içeren veya, aşağılayıcı söz içeren hiçbir kelime çıkmadı. Daha önce bana hakarette bulunmuş olan aileye, başka hekime gitmelerini, sadece acilde tek doktor olduğum zaman kendilerine bakacağım, onun dışında bakmayacağım söylendiği zaman bunları konuştular.
Yazıklar olsun bu sağlık sistemine. Yazıklar olsun oy politikası üzerine kurduğunuz bu sisteme. Bir gün altında kalırsınız bunun. Sadece hastalara şirin görünmek için doktorları hastaların önüne attığınız bu sisteme yazıklar olsun.
İnşallah, doktora en muhtaç olduğunuz zaman, doktor bulamazsınız. Doktoru ezen bu sisteme göz yumanlar ve bu sistemin şımartıp insanı meslekten soğutan ciğeri gavur parası ile beş para etmeyecek terbiye ve edepten mahrum kimseler... Umarım doktorun en gerekli olduğu zaman, bulamazsınız...
Kızgınlık içinde yazdığım bu ifadelerden kesinlikle normal insanlar üzerlerine alınmasınlar. Bu olay yaşanmadan hemen önce, 1 yaşında küçük bir kız bebeği muayene ediyordum ve karşılıklı mırıldanmalar ve sesler çıkarıp gülüşüyorduk... 100, hatta beş yüz hasta görüp yorulmaz insan, hatta acısını dindirebilirse mesut olur. Bir tane böyle edepsiz çıkar, hepsinin yorgunluğundan daha fazla ve çok acı bir tat bırakan yorgunluk ve bıkkınlık ekip gider.
Az kaldı inşallah...
20 Ocak 2014 Pazartesi
Elveda Los Angeles
9 Ocak 2014
Turkiye'ye donus yolu gorundu...
Ilk zamanlarda, su kadar gun olmus, su kadar ay olmus diye aklima gelirken bazen, bir muddet sonra insan dusunmuyor bile ne kadar oldugunu.Yerimi kaniksama surem gittikce dusuyor. Bilmiyorum, yasimizin ilerlediginden midir, yoksa artik yeni yer gormeye alismaktan midir...
Geri donup baktigimda, en cok neyini ozlerim diye dusunuyorum burasinin...
Insanlari bir kenara koyarsak, muhtemelen en cok gokyuzunu ozleyecegim. Berrak masmavi gokyuzunu, Pasifik uzerine uzanip giden bulutlari, gunbatiminin renkten renge girip gokkusagindan bile guzel ortaya koydugu renkleriyle kizilin her tonunu, geceleri basimi kaldirdigimda sozsuzluktan gozkirpan yildizlarini...
Kisin her taraftan dondurucu soguk haberleri gelirken, ogle uzeri bahar havasinda dolasmanin keyfini de ozlerim... Ama, kisi da ozledim. Elazig'da iliklerime kadar dondugum zamanlari, cesmeden su almaya gittigimizde donan sulari ozledim. Gece nobette iken, gelen bir anons ile firladigimizda, aldigim nefesle birlikte diyaframimi felc eden o sogugu da izledim. Dort mevsimi olan bir yerde yasamak guzel velhasil...
Bisikletle gezmeleri belki ozlerim ama, bu siralar hava biraz serin oldugundan, aldigim ruzgar basagrisi veriyor. O yuzden simdilik ozlemem.
Barnes&Nobles'i... Icinde istediginiz kadar kalabildiginiz, hatta ust katindaki kafeye cayi kahveyi ve kitaplari alip oturabildiginiz bir mekan... Kimse size git demez, git diyor gibi bakmaz siz gidene kadar. Hayallerimdeki kitapci modeli :)
Pasifik kiyisinda gezindigim geceleri ozlerim herhalde. Insanin onunde ucsuz bucaksiz okyanus olunca, yildizlarin altinda daldigi dusunce ve hayaller de o kadar bir ucu bucagi olmayan seyler oluyor.
Dusununce cok daha fazla seyler cikiyor, sayfalar dolusu olacak ama, en iyisi uzatmamak...
18 Ocak: Hastanedekiler ile vedalastim. Buradan, en cok ozleyeceklerim arasina, cumalar gelecek. Her seferinde hutbelerde cok guzel konulara deginen arkadaslarimiz, namaz sonrasinda yemege gidip ettigimiz muhabbetler... Persembe aksamindan bu yana, 3. veda yemegine gittim :) Daha cok mu donus yapsam Turkiye'ye diye dusunmuyor degilim hani.
20 Ocak: Dun gunduz hastaneden arkadaslar ile gorustuk, aksam da Turk arkadaslar ile. Son vedalari da yapmis olduk boylece. Hala yolculuk moduna giremedim, esyalar toparlanmadi henuz :)
Bu da, bu seruvenin sonu. Yenilerinde bulusmak uzere, vesselam...
Turkiye'ye donus yolu gorundu...
Ilk zamanlarda, su kadar gun olmus, su kadar ay olmus diye aklima gelirken bazen, bir muddet sonra insan dusunmuyor bile ne kadar oldugunu.Yerimi kaniksama surem gittikce dusuyor. Bilmiyorum, yasimizin ilerlediginden midir, yoksa artik yeni yer gormeye alismaktan midir...
Geri donup baktigimda, en cok neyini ozlerim diye dusunuyorum burasinin...
Insanlari bir kenara koyarsak, muhtemelen en cok gokyuzunu ozleyecegim. Berrak masmavi gokyuzunu, Pasifik uzerine uzanip giden bulutlari, gunbatiminin renkten renge girip gokkusagindan bile guzel ortaya koydugu renkleriyle kizilin her tonunu, geceleri basimi kaldirdigimda sozsuzluktan gozkirpan yildizlarini...
Kisin her taraftan dondurucu soguk haberleri gelirken, ogle uzeri bahar havasinda dolasmanin keyfini de ozlerim... Ama, kisi da ozledim. Elazig'da iliklerime kadar dondugum zamanlari, cesmeden su almaya gittigimizde donan sulari ozledim. Gece nobette iken, gelen bir anons ile firladigimizda, aldigim nefesle birlikte diyaframimi felc eden o sogugu da izledim. Dort mevsimi olan bir yerde yasamak guzel velhasil...
Bisikletle gezmeleri belki ozlerim ama, bu siralar hava biraz serin oldugundan, aldigim ruzgar basagrisi veriyor. O yuzden simdilik ozlemem.
Barnes&Nobles'i... Icinde istediginiz kadar kalabildiginiz, hatta ust katindaki kafeye cayi kahveyi ve kitaplari alip oturabildiginiz bir mekan... Kimse size git demez, git diyor gibi bakmaz siz gidene kadar. Hayallerimdeki kitapci modeli :)
Pasifik kiyisinda gezindigim geceleri ozlerim herhalde. Insanin onunde ucsuz bucaksiz okyanus olunca, yildizlarin altinda daldigi dusunce ve hayaller de o kadar bir ucu bucagi olmayan seyler oluyor.
Dusununce cok daha fazla seyler cikiyor, sayfalar dolusu olacak ama, en iyisi uzatmamak...
18 Ocak: Hastanedekiler ile vedalastim. Buradan, en cok ozleyeceklerim arasina, cumalar gelecek. Her seferinde hutbelerde cok guzel konulara deginen arkadaslarimiz, namaz sonrasinda yemege gidip ettigimiz muhabbetler... Persembe aksamindan bu yana, 3. veda yemegine gittim :) Daha cok mu donus yapsam Turkiye'ye diye dusunmuyor degilim hani.
20 Ocak: Dun gunduz hastaneden arkadaslar ile gorustuk, aksam da Turk arkadaslar ile. Son vedalari da yapmis olduk boylece. Hala yolculuk moduna giremedim, esyalar toparlanmadi henuz :)
Bu da, bu seruvenin sonu. Yenilerinde bulusmak uzere, vesselam...
11 Ocak 2014 Cumartesi
Zaman
Cuma gunu, hastanenin chapel'inde kiliyoruz namazlari. Her cuma degisikli olarak biri imamlik yapiyor, hutbeyi okuyor. Zaten hepi topu on kisi kadariz. Ama hutbeler cok guzel oluyor. Imamlik yapacak olan arkadas, uygun gordugu bir konuyu secip onun uzerine hazirliyor konusmasini. Imamlik yapan arkadaslar da ya doktor, ya bilimle ugrasan kimseler oldugu icin ilginc konulara da deginiliyor.
Bu haftaki hutbenin konusu zaman idi. Hutbeyi veren arkadas, zaman insan arasindaki iliskinin tarifini yaparken, insanin embriyolojik gelisiminden ornek verdi. Bu gelisim evresinde her organin olusmasinin, her sistemin gelismesinin belli bir zamani ve sirasi var. Muhtesem bir duzen icinde. Eger bir tanesi vaktinde olmaz ise, o zaman duzenin islemesi bozuluyor. Yani belirli bir gelisim, belirli bir zaman dilimi icerisinde tayin edilmis.
Hayatimiz da bu sekilde diye devam etti arkadas. Zamanin, yaradan tarafindan mukemmel bir sekile dilimlere ayrildigindan, mevsimler, gece ve gunduzden bahsetti. Sabah namazi, sadece belli bir zaman diliminde ifa edilecek bir vazifedir dedi. Cok daha guzel bir sekilde hutbesine devam etti, benim de icimde bir cok duygu ve dusunce uyandirdi.
Akis her daim devam ediyor. O akis icerisinde biraktigimiz iz, o ana mahsus olacak. Bugunun sayfasi aksam olunca kapanacak bir daha acilmamak uzere, o yuzden bugun nasil doldurdugumuz onemli bu sayfayi.Yapilmasi gerekenleri bir noktaya toplayamayiz. Yapilmasi gerekli olani yapmak gibi, zamanina yerlestirmek de onemli. Sadece ibadet vs icin degil, hayatimizi duzenlemek icin...
Vesselam...
Bu haftaki hutbenin konusu zaman idi. Hutbeyi veren arkadas, zaman insan arasindaki iliskinin tarifini yaparken, insanin embriyolojik gelisiminden ornek verdi. Bu gelisim evresinde her organin olusmasinin, her sistemin gelismesinin belli bir zamani ve sirasi var. Muhtesem bir duzen icinde. Eger bir tanesi vaktinde olmaz ise, o zaman duzenin islemesi bozuluyor. Yani belirli bir gelisim, belirli bir zaman dilimi icerisinde tayin edilmis.
Hayatimiz da bu sekilde diye devam etti arkadas. Zamanin, yaradan tarafindan mukemmel bir sekile dilimlere ayrildigindan, mevsimler, gece ve gunduzden bahsetti. Sabah namazi, sadece belli bir zaman diliminde ifa edilecek bir vazifedir dedi. Cok daha guzel bir sekilde hutbesine devam etti, benim de icimde bir cok duygu ve dusunce uyandirdi.
Akis her daim devam ediyor. O akis icerisinde biraktigimiz iz, o ana mahsus olacak. Bugunun sayfasi aksam olunca kapanacak bir daha acilmamak uzere, o yuzden bugun nasil doldurdugumuz onemli bu sayfayi.Yapilmasi gerekenleri bir noktaya toplayamayiz. Yapilmasi gerekli olani yapmak gibi, zamanina yerlestirmek de onemli. Sadece ibadet vs icin degil, hayatimizi duzenlemek icin...
Vesselam...
2 Ocak 2014 Perşembe
Yeni Yil
Yeni yil...
Birkac gun once, yabanci bir haber sitesinde, Beyazit Meydanindaki bir protestonun haberi vardi. AGD'li arkadaslar, noel kutlamalarini protesto etmis. Isin ilginc yani, o haberin altina da baska bir arkadasimiz, tek cumlelik Ingilizce bir ozur mesaji kondurmus, altina da Turkce devam ederek diyor ki, 'benim ingilizcem bu kadar, birileri aciklasin, Turkiye'deki herkes bu yobazlar gibi degil'. Bayagi guldum
Yani, arkadas, adamlar kulturune sahip cikmaya calisinca yobaz mi olmus oluyor? Yarin birgun, herkes burger yiyip, ayni Hollywood filmlerinden konusup ayni yabanci popculara hayran olunca cok mu ileri gitmis olacaksin? Ileri gitme kismini bir kenara birak, tum dunyanin gelenekleri gorenekleri ayni olursa, ayni kultur hakim olursa cok mu guzel olacak? Bana cok bogucu geliyor acikcasi. O yuzden, yasayan kulture, gelenege sahip cikmak, yobazlik degil tersine gipta edilecek bir davranistir bence.
Noel'i kutlayip kutlamamaya gelince.
Dini konuda bir gorus bildirecek konumda degilim, ama musluman olarak, baska inanclari taklit etmeme konusunda peygamberimizin (sav) hassasiyeti vardir. Muharrem ayinin onundaki orucu, ayni gun oruc tutan yahudilere benzememek icin bir gun oncesinde veya sonrasina uzatmak gibi hassasiyetleri vardir.
Ondan pay cikararak, sahsen baska bir dinin bayramini kutlamam, benim guzel guzel iki tane bayramim, ramazanim var zaten.
Noel'de hindi kesip cam agaci dikmek meselesine gelince.
Hindi yemek, Amerika'da Thanksgiving denilip Turkce'mize Sukran gunu adiyla cevrilen, Kasim ayinin sonunda kulturel bir kutlamadir, dini bir kaynagi bildigim kadari ile yoktur.
Cam agaci, Christmas denilen dini bayramda dikilir. Bildigim kadari ile, Hz Isa'nin (as) dunyaya geri donusunun bir cam agaci yakinina olacagi rivayetinden kaynaklanir. Onun tarihi de, 25 Aralik idi, yani gectigimiz hafta.
Biraz karisik oldu simdi... Onu da kutlayanlar dusunsun
Yilbasi kutlamasini bir kenara birakirsak, yilbasi aslinda insanlarin planlarini gozden gecirmeleri icin iyi bir firsat.
Gecen haftalarda, isyerinden senelik degerlendirme formunu doldurdum. Gecen sene doldururken, somut hedefler yazmistim, unutup gitmisim onlari. Ne kadarini basarip basarmadigimi gordum gozden gecirirken... Belki de hedeflerimizi yenileyip aldigimiz yolu gormek icin iyi zamanlardir bu yilbaslari.
Gecen sene, bir urolog ile konusuyordum. Onbes-yirmi senelik doktor. Prostat kanseri uzerine uzman, robotik cerrahi ciktigindan beri onu kullaniyor, bir yandan da laboratuari var arastirma yapilan, alaninda da bayagi iyi bir yerde yani. Konu nerden geldi hatirlamiyorum ama, "onumuzdeki yirmi yili planlamam lazim" diye konustu. Sasirdim, adam zaten yasini almis, belki kirkini gecmis, ve zaten mesleginde cok iyi bir yerde. Ona ragmen, yirmi yili planlamaktan bahsediyor. Hedeflere ulasmak icin, gercekten iyi seyler basarmak icin boyle bir vizyon ve ufuk olmasi lazim insanda. Bir senelik, bes senelik, on senelik, yirmi senelik uygulanabilir hayalleri olmali ki insanin, ona gore yolunu cizebilsin.
Biz muslumanlarda maalesef pek olmayan birsey bu.
"Dunya hirsi olmasin, dunya icin o kadar cok cabalamaya gerek yok" diye dusunuyoruz ama, bu durum oyle birsey degil. Ufkunu acik tutmak bunun adi...
Ne diyorduk, insanin planlarini ve hedeflerini gozden gecirmesi icin guzel zamanlar...
Neyse, lafi uzattikca uzattim.
Hayirli seneler ve bereketli omurler dilerim
Vesselam...
Birkac gun once, yabanci bir haber sitesinde, Beyazit Meydanindaki bir protestonun haberi vardi. AGD'li arkadaslar, noel kutlamalarini protesto etmis. Isin ilginc yani, o haberin altina da baska bir arkadasimiz, tek cumlelik Ingilizce bir ozur mesaji kondurmus, altina da Turkce devam ederek diyor ki, 'benim ingilizcem bu kadar, birileri aciklasin, Turkiye'deki herkes bu yobazlar gibi degil'. Bayagi guldum
Yani, arkadas, adamlar kulturune sahip cikmaya calisinca yobaz mi olmus oluyor? Yarin birgun, herkes burger yiyip, ayni Hollywood filmlerinden konusup ayni yabanci popculara hayran olunca cok mu ileri gitmis olacaksin? Ileri gitme kismini bir kenara birak, tum dunyanin gelenekleri gorenekleri ayni olursa, ayni kultur hakim olursa cok mu guzel olacak? Bana cok bogucu geliyor acikcasi. O yuzden, yasayan kulture, gelenege sahip cikmak, yobazlik degil tersine gipta edilecek bir davranistir bence.
Noel'i kutlayip kutlamamaya gelince.
Dini konuda bir gorus bildirecek konumda degilim, ama musluman olarak, baska inanclari taklit etmeme konusunda peygamberimizin (sav) hassasiyeti vardir. Muharrem ayinin onundaki orucu, ayni gun oruc tutan yahudilere benzememek icin bir gun oncesinde veya sonrasina uzatmak gibi hassasiyetleri vardir.
Ondan pay cikararak, sahsen baska bir dinin bayramini kutlamam, benim guzel guzel iki tane bayramim, ramazanim var zaten.
Noel'de hindi kesip cam agaci dikmek meselesine gelince.
Hindi yemek, Amerika'da Thanksgiving denilip Turkce'mize Sukran gunu adiyla cevrilen, Kasim ayinin sonunda kulturel bir kutlamadir, dini bir kaynagi bildigim kadari ile yoktur.
Cam agaci, Christmas denilen dini bayramda dikilir. Bildigim kadari ile, Hz Isa'nin (as) dunyaya geri donusunun bir cam agaci yakinina olacagi rivayetinden kaynaklanir. Onun tarihi de, 25 Aralik idi, yani gectigimiz hafta.
Biraz karisik oldu simdi... Onu da kutlayanlar dusunsun
Yilbasi kutlamasini bir kenara birakirsak, yilbasi aslinda insanlarin planlarini gozden gecirmeleri icin iyi bir firsat.
Gecen haftalarda, isyerinden senelik degerlendirme formunu doldurdum. Gecen sene doldururken, somut hedefler yazmistim, unutup gitmisim onlari. Ne kadarini basarip basarmadigimi gordum gozden gecirirken... Belki de hedeflerimizi yenileyip aldigimiz yolu gormek icin iyi zamanlardir bu yilbaslari.
Gecen sene, bir urolog ile konusuyordum. Onbes-yirmi senelik doktor. Prostat kanseri uzerine uzman, robotik cerrahi ciktigindan beri onu kullaniyor, bir yandan da laboratuari var arastirma yapilan, alaninda da bayagi iyi bir yerde yani. Konu nerden geldi hatirlamiyorum ama, "onumuzdeki yirmi yili planlamam lazim" diye konustu. Sasirdim, adam zaten yasini almis, belki kirkini gecmis, ve zaten mesleginde cok iyi bir yerde. Ona ragmen, yirmi yili planlamaktan bahsediyor. Hedeflere ulasmak icin, gercekten iyi seyler basarmak icin boyle bir vizyon ve ufuk olmasi lazim insanda. Bir senelik, bes senelik, on senelik, yirmi senelik uygulanabilir hayalleri olmali ki insanin, ona gore yolunu cizebilsin.
Biz muslumanlarda maalesef pek olmayan birsey bu.
"Dunya hirsi olmasin, dunya icin o kadar cok cabalamaya gerek yok" diye dusunuyoruz ama, bu durum oyle birsey degil. Ufkunu acik tutmak bunun adi...
Ne diyorduk, insanin planlarini ve hedeflerini gozden gecirmesi icin guzel zamanlar...
Neyse, lafi uzattikca uzattim.
Hayirli seneler ve bereketli omurler dilerim
Vesselam...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)