112'den - 2

Dün akşam ilçeden helikopterle gelen bir hastayı karşıladık. Abdominal aort anevrizması rüptürü idi hasta. Ambulansa aldığımızda nabzı gitmişti. Üniversitenin aciline kadar kalp masajı ile gittik, orada da devam ettiler. Ama geri dönmedi. Henüz yeni atanmış bir öğretmen, benim yaşlarımda. İnsan genç iken ölümü pek aklına getirmiyor ama böyle kendi yaşında birinin gözünün önüne öldüğünü görünce kalakalıyor. Kimbilir o gencin de benim gibi ne planları vardı önündeki - koskocaman - hayat için. Kendi hayallerim geldi aklıma, o upuzun vadeli planlarım, bitmesini pek aklıma getirmediğim hayatım...
Bugün yine nefes alıp vermeye devam ediyorum dünkü ölen yaşıtlarımdan fazla olarak... Bir kıymet katabiliyor muyum diye düşünüyorum o alıp verdiğim nefeslere...