Az önce solunum sıkıntısı çeken bir hastaya gittik. Amca yaklaşık 10 senedir KOAH hastası. Yani akciğerlerinin çok az bir kısmını kullanabiliyor, çoğu zaman solunum sıkıntısı içinde. En büyük nedeni sigara bu hastalığın. Amca 10 senedir hasta olmasına rağmen gene de bırakamamış sigarayı, hala içebildikçe içiyor. Dışarı çıkamıyor çünkü nefes alıp vermesi bir makine aracılığı ile ve bu makine taşınacak gibi değil, birkaç dakikalığına bile ayrılamıyor neredeyse makineden. Amcaya bir serum takıp çıktık, zaten senelerdir bu hastalığı olduğundan aşina olmuş ilaçlara, serum bittiğinde nasıl çıkarılacağını biliyor. Bizden yarım saat sonra biz görevde iken başka bir ambulansı göndermişler oraya, anlaşılan ilaca rağmen nefesi açılmamış, hastaneye kaldırdılar.
Amca, bizim hemşire ile konuşurken, "Bu hastalık olmasaydı da hangi hastalık olursa olsundu" demiş. Solunum sıkıntısı olan hastalar genelde en sıkıntıda olan hastalar oluyor. Çünkü düşünsenize, aldığınız nefes size yetmiyor, sürekli bir nefes açlığı var, çoğu zaman boğuluyor gibi oluyorsunuz. " Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi" demiş ya Kanuni, bizce de " Olmaya devlet cihanda bir sıhhatli nefes gibi". Ne kadar şükretsek az. O amcanın yıllardır alamadığı o doyurucu nefesi, her nefesimizde alıyoruz. Diğer yandan da çoğu zaman hissettiği o nefes açlığını, aldığı nefese doyamama hissini de hiç hissetmiyoruz, kıymetini bilmek lazım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder