16 Mayıs 2012 Çarşamba

112'den - 6

Dün akşama doğru bir hastaya gittik. Gençten biri, öğrenci, iki arkadaşı ile birlikte kalıyor. Markete gitmiş gelmiş, ondan sonra kendini kaybetmiş. Akut anksiyete ve konversiyon yani bir nevi sinir krizi denilen bir durumda idi. Normalde beş on dakikada kendine gelir bu tür vakalar. Yarım saatten fazla uğraştığımız halde gözünü açmadı. Bilinen bir hastalığı da yok. Arkadaşları da ne olduğunu anlamamış. Bir ara sayıklar gibi "Bimdeydi", "gördüm" gibi birkaç kelime söyledi. Kimi görmüş, ne olmuş bilemedik. Baktık kendine geleceği yok, hastaneye götürelim dedik fakat ara sıra kendini savurduğu için merdivenlerde düşürmeyelim diye sakinleştirici yaptım. Hangi durumda ve hangi dozda kullanacağımı biliyordum ama daha önce kullanmamıştım o ilaçtan. İlaçtan sonra pek hareket etmez oldu. Hastanenin aciline teslim edip ayrıldık. Hastayı teslim ederken, ilacın yan etkilerinden olan tansiyon düşürücü etkisi görülmüştü, serum taktılar. Ondan sonra endişe etmeye başladım.
Gece saat bir iki civarında başka bir vakayı yine aynı hastaneye götürdüğümüz zaman gidip kontrol ettim. Arkadaşları hala başında bekliyor, kendisi uyuyordu, durumu iyi imiş. Bizim uyuyan arkadaş, bir ara uyanmış, Bimde eski kız arkadaşını gördüğünü söylemiş:) Meğer onu kendinden geçiren bu imiş.
Bu sabah nöbetten çıkıp eve gelirken, yolda aklıma takıldı, acaba nasıl oldu diye dönüp geri hastaneye gittim. Gece yattığı yer boştu, ortada soracağım hemşire de olmadığı için geri döndüm. Eve giderken, dünkü o genci aldığımız yere yakın yoldan gidiyordum. Yanımdan yürüyerek biri geçti. Baktım, o:) Seslenip halini hatırını sorayım diye düşündüm fakat dün akşam onu uyandırmaya çalışırken, biraz sarsıp yüzünü hafiften tokatlamıştım, belki onu hatırlar diye sesimi çıkarmadım:) İlerlemeye devam etti, az ilerde Bim vardı. Güldüm Bimi görünce, herhalde dün girdiği yer burasıydı. Varıp gene girdi. Arkasından seslensem mi diye düşündüm, "Arkadaş girme oraya, sana iyi gelmiyor" diye:) Yürüyüp devam ettim...
Gülmek en iyi ilaçtır. ( Tabii çok ciddi hasta değilseniz. Öyle ise belki bir doktora görünmelisiniz )

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Gülmek en iyi ilaçtır:) katılıyorum..

tbbiyeli dedi ki...

Mutluluğun immün ( bağışıklık ) sistemine yardımcı olduğuna dair yapılmış araştırmalar var.